هدف: این مقاله با هدف «آسیب‌شناسی آموزش دینی در دانشگاهها از دیدگاه دانشجویان» انجام شده بود. روش: روش تحقیق مورد استفاده در این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی (با روش نمونهگیری تصادفی طبقه‌ای) بوده و با توجه به عوامل مؤثر در آموزش دینی -که شامل محتوای دروس، روش تدریس، ویژگیهای شخصیتی و اعتقادی اساتید و سیستم آموزشی میباشد- سوالات ویژه‌‌ای به این شکل طراحی گردید که هر کدام از عوامل مطرح شده تا چه حد در آسیبپذیری آموزش دینی تأثیرگذار است. به منظور بررسی هر کدام از این عوامل پرسش‌نامه‌ای محقق ساخته با بیست گویه پس از اعتبارسنجی در جمعیت آماری 271 دانشجو مورد اجرا قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین وضع موجود در میان دانشجویان 093,3 ومیانگین وضع مطلوب 174,4، به نفع وضع مطلوب است. t محاسبه شده 92,32 با درجه آزادی 270 و با سطح معنی داری 0 معنی دار است وهمبستگی بین دو آیتم معنی دار است و نشان دهنده هماهنگی میان وضع موجود و مطلوب است. نتیجهگیری: مهمترین نتایج به دست آمده عبارتند از: مطابقت محتوای کتب با مقتضیات جوانی، عدم پاسخگو بودن به نیازهای عصرِ حاضرِ دانشجویان، عدم افزایش دانستههای آنها، کاربردی نبودن این محتوا در رشته، تناسب نداشتن روش تدریس و محتوای دروس دینی، تأکید بر محفوظات، آشنا نبودن اساتید با شیوههای نوین تدریس و فنآوری اطلاعات.
)