1دکترای مدیریت، استادیار گروه مدیریت دانشگاه ایلام
2دکترای مدیریت، استاد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
3دکترای مدیریت، دانشیار گروه مدیریت دانشگاه ایلام
چکیده
این پژوهش با هدف شناسایی مؤلفه‌هایمرجعیت علمی در آموزش عالی ایران انجام شده است. روش: روش تحقیق به لحاظ هدف، کابردی و از نظر گردآوری داده‌ها، کیفی است که به طور خاص از راهبرد نظریۀ برخاسته از داده‌ها استفاده شده است. جامعۀ آماری شامل تمامی خبرگان و متخصصان حوزۀ منابع انسانی بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی، تعداد 15 نفر انتخاب و مصاحبه‌های عمیق با آنها انجام و تا حد امکان موضوع اتکاپذیری پژوهش رعایت شد. یافته‌ها: نتایج نشان‌دهندۀ مناسب بودن مراحل پژوهش کیفی است. مطابق رویکرد سیستماتیک اشتروس و کوربین و پس از طی شدن مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی، شش مؤلفة اصلی شامل عوامل انگیزاننده، عوامل اقتضایی، عوامل راهبردی، عوامل ساختاری، پیامدها و پدیدة محوری، شناسایی و در مراحل نهایی، مؤلفه‌های شناسایی‌شده به همراه مشخصه‌های آنها در قالب مدل سیستماتیک اشتروس ارائه شد. نتیجه‌گیری: مرجعیت عملی به عنوان پدیدة محوری شامل اخلاق‌گرایی، سلامت روحی و روانی، مهارت، نگرش، انگیزش درونی و خلاقیت فردی است و برای ایجاد آن بایستی عوامل علّی اثرگذار(عوامل انگیزاننده) بر مرجعیت علمی شامل نظام انگیزش و پاداش، شایسته‌سالاری و فضای آزاد‌اندیشی را مورد توجه قرار داد.
ابتدای صفحه