هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روان‌درمانی وجودی ملهم از اندیشۀ مولانا، در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من به انجام رسید. روش: طرح تحقیق، کمّی؛ روش تحقیق، آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش را دانشجویان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت روان دانشگاههای شهر تهران در تابستان و پاییز سال 1391 تشکیل دادند. سن این دانشجویان 31-21 سال و سطح تحصیلات آنان در دامنۀ سال چهارم کارشناسی تا پایان کارشناسی ارشد بود. در این تحقیق، روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای به کار گرفته شد. یافته‌ها: نتایج آزمونهای کوواریانس و t مستقل نشان داد که درمان پیشنهادی در کاهش افسردگی و افزایش سطح تحول «من» درمان‌جویان مؤثر بوده است. نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق، اثربخشی درمان پیشنهادی را در کاهش افسردگی و افزایش سطح تحول «من» افراد به تأیید می‌رساند. این نتیجه، از سویی با توجه به لزوم دستیابی به یک روش توانا برای درمان اختلالات روان و از سوی دیگر، با توجه به اهمیت و تغییرناپذیری طول عمری سطح تحول شخصیت و ضرورت اکتشاف روشی جهت ارتقای آن و از همه مهم‌تر، لزوم دستیابی به درمانی ملهم از معارف اسلامی- ایرانی برای حل و فصل موضوعات روان‌شناختی، حائز اهمیت است.
تقی یاره, فاطمه, اعوانی, غلامرضا. (1392). اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه ی مولانا در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من. مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی, 17(54), 133-154.
MLA
فاطمه تقی یاره; غلامرضا اعوانی. "اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه ی مولانا در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من". مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی, 17, 54, 1392, 133-154.
HARVARD
تقی یاره, فاطمه, اعوانی, غلامرضا. (1392). 'اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه ی مولانا در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من', مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی, 17(54), pp. 133-154.
VANCOUVER
تقی یاره, فاطمه, اعوانی, غلامرضا. اثربخشی روان درمانی وجودی ملهم از اندیشه ی مولانا در درمان افسردگی و افزایش سطح تحول من. مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی, 1392; 17(54): 133-154.
)