هدف:هدف این مقاله، تحلیل فرهنگی- انتقادی گفتمانهای چهارگانة سکولاریستی در جنبش دانشجویی متأخّر ایران است. در چارچوب این مطالعه، به زمینه‌ها و علل شکل‌گیری این گفتمانها، دالها ، وزن و عقبة بدنة دانشجویی، غایات و برنامه‌های عمده و در نهایت، نقد رویکرد راهبردی و ایدئولوژیک آنها پرداخته شده است. روش:روش پژوهش به طور عمده مبتنی بر «مشاهدة مستقیم» بوده که با رجوع به برخی منابع مکتوب، تکمیل شده است. سپس، این داده‌ها در درون برخی از مفاد و مضامین روش «تحلیل گفتمان» گنجانده و تحلیل شده‌اند. یافته‌ها:یافتة اصلی مقاله این است که بخشی از جنبش دانشجویی (از جمله دفتر تحکیم وحدت و انجمنهای اسلامی دانشجویان)، از اواخر دهة 60 دچار دگردیسی معرفتی و ایدئولوژیک شده، گفتمانهای سکولاریستی را در جنبش دانشجویی شکل دادند. این گفتمانها خواهان تفوّق سیاسی و فرهنگی در دانشگاه و سپس مبارزة چند لایه با انقلاب اسلامی هستند. نتیجهگیری: پژوهش حاضر ما را به این نتیجه سوق می‌دهد که به دلیل برخورداری «ایدئولوژی اسلامی» از توان و ظرفیت کافی برای مواجهة فعّال نظری و انتقادی با گفتمانهای سکولاریستی و همچنین تولید «علوم انسانی اسلامی»، حاملان و فاعلان «گفتمان اسلامی ـ انقلابی» باید با مجهز ساختن خود به این ایدئولوژی، این «رویارویی فرهنگی» را محقق سازند.
)