هدف:هدف این مقاله، توصیف گروههای مرجع و گرایشهای دانشجویان نسبت به آنان است. لذا به دنبال تبیین و پاسخگویی به چرایی پذیرش یا رد یک کانون و محیط مرجع نیست. روش: روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله، روش پیمایشی است. جامعة آماری این طرح، کلیة دانشجویان دانشگاههای دولتی را که در مقاطع مختلف کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل می‌کنند، شامل می‌شود. این دانشگاهها مشتمل بر 14 واحد دانشگاهی‌اند که 11 دانشگاه وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فنّاوری و سه دانشگاه وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بوده‌اند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که خانوادة ایرانی هنوز ساختار خود را حفظ کرده و به عنوان مهم‌ترین مرجع فکری و اجتماعی مورد توجه است. بنابر این، بیش از 80 درصد پاسخگویان، والدین را در حد متوسط به بالا، پاسخگوی نیازهای فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود دانسته‌اند. در مجموع، بیش از 65 درصد دانشجویان، توانمندی اینترنت را در برآورده کردن نیازهای مختلف خود، در حد متوسط به بالا ذکر کرده‌اند که درصد بسیار قابل توجهی است. یافته‌های تحقیق، نشان از جایگاه پایین مدیریتهای فرهنگی در بین دانشجویان دارد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هنوز هم در جامعة ایرانی، والدین و اعضای خانواده دارای نقش و جایگاهی بی‌بدیل و منحصر به فرد در عرصة پاسخگویی و تأمین نیازهای مختلف افراد به شمار می‌روند. میزان مراجعه و اعتماد دانشجویان به نظرات دوستان و آشنایان نیز قابل توجه و تأمل است.
)