هدف: پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی پژوهشی اعضای هیأت علمی رشته‌های علوم انسانی اجرا گردید. روش: نوع تحقیق کاربردی و از نظر ماهیت پیمایشی بود. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد ضعف مدیریت و سیاست‌گذاری پژوهشی، موانع توانمندسازی اعضای هیأت علمی، ضوابط دست و پا‌گیر اداری، موانع شخصی، مسائل اجتماعی، مشکلات اقتصادی و کمبود امکانات پژوهشی از عوامل آسیب زای پژوهشی رشته‌های علوم انسانی هستند. از مشکلات جدی در دانشگاه‌های اهواز، فقدان ارتباط علمی قوی، جدی و کارآمد با دانشگاه‌های مطرح دنیا و مجامع بین‌المللی است. نبود ساختار و روابط صحیح درون سازمانی، ضعف قوانین و مقررات باعث سردرگمی و سرگردانی محققین می‌شود. عدم آشنایی با نرم افزارهای پژوهشی، عدم آشنایی کافی با تایپ و اصول نگارش پژوهش و عدم آشنایی با اصول مقاله نویسی)، مسائل شخصی(عدم تسلط کافی برای استفاده از منابع خارجی، بالا بودن موظفی تدریس، استخدام هیأت علمی بدون توجه به توان پژوهشی آنها)، عوامل اجتماعی(عدم شفافیت جایگاه تحقیق و محقق، ناکافی بودن مشوق‌های معنوی مناسب از محقق، نبود زمینه فرهنگی برای فعالیت های علمی در جامعه، فراغ خاطر به علت تنش‌های خارج دانشگاه، اهمیت ندادن به محققان برجسته و عدم تقدیر مناسب از آنها، پایین بودن جایگاه پژوهش در بین مسئولین دانشگاه، اجتماعی پژوهش‌های علوم انسانی) و مشکلات اقتصادی (ناچیز بودن درآمد حاصل از فعالیت های پژوهشی، پایین بودن حمایت مالی تحقیقات علوم انسانی، عدم تخصیص به موقع اعتبارات پژوهشی، کسر مالیات از قراردادهای پژوهشی، گران بودن هزینه تألیفات و نتایج پژوهشی و بودجه ناکافی پژوهش در تحقیقات علوم انسانی) انجام پژوهش قائل هستند. نتیجه‌گیری: توجه به پژوهش نیازمند یک دید جامع، وسیع و همه جانبه است که توجه جدی‌تر، منعطف‌تر و عملی‌تر مدیران و مسؤلان دانشگاه‌ها و به طریق اولی، مدیران و مسؤلان ارشد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و دانشگاه‌های آزاد اسلامی را می‌طلبد.
)