گذار از انسان اخلاقی به انسان الهی؛ رهیافتی نو به سازمان کرامت‌مدار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی دانشگاه فردوسی مشهد

2 دانشیار دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد

3 استاد دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد

4 دانشیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

5 دانشیار دانشکده معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق(ع).

چکیده

هدف: دستیابی به رهیافتی نو برای ایجاد سازمان کرامت‌مدار با مقایسۀ مبانی انسان‌شناسی و کرامت انسانی مکاتب فلسفی کانت(انسان اخلاقی) و علامه طباطبایی(انسان الهی). روش: بازاندیشی و مقایسۀ مبانی انسان‌شناسانۀ دو مکتب فلسفی با رویکردی تحلیلی- منطقی و راهبرد کلان کیفی از نوع استفهامی به روش گونه‌شناسی. یافته‌ها: محوریت انسان الهی، عبودیت و بندگی خداست و کرامتش امری الهی با انواع ذاتی و اکتسابی و با مراتبی از تقواست؛ در حالی که انسان اخلاقی، خود غایت و هدف اصلی است و کرامتش امری ذاتی، بشری و مبتنی بر تعقل و استقلال و قانونگذاری است. نتیجه‌گیری: جامعۀ بشری امروز در حسرت ایجاد سازمانی در شأن انسان، روزگار می‌گذراند و تلاش می‌کند تا سازمانی مبتنی بر کرامت انسان بنا کند. بر اساس مقایسۀ انجام شده، گذار از انسان اخلاقی به انسان الهی می‌تواند رهیافتی نو برای سازمان کرامت‌مدار ایجاد کند

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار